Blog Ad Strijker: Bomen over en om het Zilverpark in Lelystad
Bomen over en om het Zilverpark in Lelystad
De naam Zilverpark
Tussen het centrum van Lelystad en het ziekenhuis is het Zilverpark, een prachtig park, omringd door bomen en een grote vijver er middenin. Zilverpark, foto 1. Als je aan de meeste Lelystedelingen zou vragen hoe men aan de naam ‘Zilverpark’ komt zullen de meesten dat niet weten. Het antwoord is: het komt door onze toenmalige koningin Beatrix. Zij gaf op 22 september 1992 het startsein tot de aanleg van het park in verband met het 25 jarig bestaan van Lelystad.
25 jaar bestond Lelystad toen.
Iedereen kent wel een zilveren bruidspaar; mensen die dan 25 jaar getrouwd zijn. Vandaar… !
Als we 1992 nu 25 jaar bijtellen dan komen we in 2017; ja dat weten we nog wel, dat werd gevierd, toen bestond Lelystad 50 jaar. Maar als we 25 jaar aftrekken van 1992 dan is dat 1967. Toen ontstond Lelystad dus. Maar wat gebeurde er dan toen? Wel, in 1967 vestigden zich de eerste bewoners in de huizen van de Zuiderzeewijk, rondom Lelycentre in aanbouw. De eerste pioniers, niet meegerekend de mensen die al jaren op het z.g. Werkeiland bij Lelystad-Haven hadden gewoond.
Een herdenkingsboom
Bij een dergelijk evenement hoort natuurlijk ook iets om op terug te zien, om te herdenken. Maar wat? Ik denk dat er diep over is nagedacht, veel over is vergaderd en uiteindelijk werd het een boom. En wat voor een boom; een heel bijzondere boom. Zie foto 3. Hier zie je het bordje dat we bij de boom hebben geplaatst. Het is een Japanse notenboom, officieel een Ginkgo biloba, maar men noemt hem ook wel eendenpootboom, kijk maar naar de bladvorm foto 4. Als je in de toekomst nu een boom ziet met deze bladeren dan weet je; dit is een Ginkgo. Maar er zijn wel bijzondere dingen met deze boom aan de hand. Heel bijzondere zelfs!
Een uitgestorven boom
Enkele jaren geleden waren we, met onze kleinkinderen, bij de botanische tuin van de Oude Hortus in Utrecht en kregen daar een rondwandeling met een heel aardige gids. Daar zag ik voor het eerst een Ginkgo, en wel de oudste van Nederland, bijna 300 jaar oud, foto 5. De gids vertelde dat in Japan de boom was uitgestorven, men kende hem alleen als fossiel uit de geologie aan de vorm van die kenmerkende eendenpootbladeren. Ze liet ons een stukje van dat fossiel zien waar duidelijk de vorm van de bladeren te herkennen waren, foto 6. Maar ergens in het noorden van Japan vond men eeuwen geleden toch nog enkele levende exemplaren van deze boom. Vanaf toen werd het een heilige boom die vooral aangeplant werd rondom Japanse tempels, vandaar dat hij ook wel ‘Tempelboom’ wordt genoemd. En hij veroverde al snel de hele wereld. In Harderwijk, in de oude universiteitstuin staat ook een oudje, volgens de overleveringen geplant door de bekende Linnaeus, de man die heel veel dieren en planten op naam heeft gebracht. Ook dit is een reusachtige boom, ook bijna 300 jaar oud. En er is nog iets bijzonders met de Utrechtse Ginkgo aan de hand. Eerst een stukje natuurkunde over bomen. Bomen zijn soms éénhuizig, en soms tweehuizig. Leven mannetjes en vrouwtjes in één boom: éénhuizig. Maar er zijn mannelijke bomen en vrouwelijke bomen: dat is tweehuizig. Nu is bij de Ginkgo in Utrecht een vrouwelijke tak op een mannelijk boom geënt. En zij doet het ook nog, levert zelfs noten. Maar volgens kenners zijn ze niet lekker.
Een monumentale Toekomstboom?
Dus het was niet zomaar een boom waar men in 1992 voor heeft gekozen. Het is een beroemde boom. Eigenlijk is het jammer dat men niet voor een wat grotere Ginkgo heeft gekozen want ze groeien vrij langzaam, dus duurt het nog jaren voor het een reusje is. Een reden te meer om voor de toekomst heel zuinig te zijn op deze prachtige boom.
